نشاني

سلام
مطالب را در نشاني:
www.sohoori.blogfa.ir
بخوانيد.
سپاس

دو غزل از امیربهروزقاسمی (گنجشك‌ها و در آستانه)

این دو غزل از نخستین کارهای من است.
مربوط به سال ۷۹ و دوران دانشجویی در کرمان
استفاده از واژه های سخت تاکید من بود در آن روزها که شاید از لطافت شعر دوم کاسته باشد.
نقد و نظر شما دوستان یارای این قلم خواهد بود.


۱

سلام دسته ی گنجشک های تکراری
خوش آمدید به این قصه ی سپیداری
به قصه ای که نباید شنید ، باید دید
حدیث بوالهوسی های مردِ درباری
شما در اوجِ پریدن ترانه می خوانید
ندیده اید زمین را هنوز انگاری
که دختری وسطِ این پیاده رو یخ زد
کنارِ دسته ی کبریت های نم داری

چرا صدایی از این شهر بر نمی آید
چرا نمی شکند این سکوتِ اجباری ؟

سلام دسته ی گنجشک ... ها ؟! کسی خندید؟
کسی که بالِ شما را شکست پنداری!

اسفند 79 ـ مشهد و کرمان


************************

۲


در آستانه ی «دار» اَم ، اراده ای ديگر
و آخرين غزل اَم ، شعر ساده ای ديگر
حديث چوبه و مرگ و ترانه و طغيان
حديث دخترِ گيسو گشاده ای ديگر
و خاطراتِ ترک خورده می شود تکرار
زمينِ یخ زده ، مردِ پياده ای ديگر
صدای خسته و سردی که با خودش می گفت:
- خوشا قساوتِ ضحاک زاده ای ديگر !
و باز سيلی یِ توفان و جنگلِ ترديد
و باز هيبتِ از دست داده ای ديگر
خدای ساکت جنگل ، نگو خدا حافظ
تو در برابرِ باد ايستاده ای ديگر !
در آستانه ی دار اَم و باز می خواهم
بنوشم از دهنِ مرگ ، باده ای ديگر ...

زمستان 79 – کرمان